Na świadczenie urlopowe w Norwegii (feriepenger) zapracowuje się w roku poprzedzającym rok wypłaty świadczenia (rok urlopowy). Wysokość feriepenger określa się jako pewien procent podstawy. Podstawę stanowi dochód całkowity pracownika z zeszłego roku, z pewnymi zastrzeżeniami, do podstawy nie liczą się np. refundowane przez pracodawcę koszty dojazdów, podróży, wypłacone diety w delegacji ani zeszłoroczne feriepenger. Wliczają się za to np. wypłacone bonusy. Pracownicy w wieku do 60. roku życia muszą otrzymać feriepenger w wysokości minimum 10,2 procent podstawy. Świadczenia urlopowe wypłacane są zazwyczaj w czerwcu.
Feriepenge jest opodatkowane tak samo, jak inny dochód uzyskany przez pracownika. Zwyczajowo jednak pracodawca odprowadza wyższe zaliczki na podatek dochodowy przez 10 miesięcy w roku, a w zamian za to w miesiącu, w którym wypłaca się feriepenger nieodprowadzana jest zaliczka na podatek, a w grudniu odprowadzana jest zaliczka o połowę niższa.